“Van Tokio tot aan New York: de saxofoons van Amsterdammer Friso Heidinga (49) gaan de hele wereld over. Ook Candy Dulfer is fan. Waarom willen al die jazzgrootheden een saxofoon uit Durgerdam?
Friso Heidinga gooit nog een blok hout op de kachel in zijn werkplaats aan de Durgerdammerdijk, uitkijkend op Vuurtoreneiland. Er klinkt jazzmuziek uit de speakers. “Zo,” zegt hij. “Waar beginnen we?”
Sommige mensen stippelen hun carrièrepad minutieus uit. Friso Heidinga niet. Hij had helemaal geen langgekoesterde wens om saxofoonbouwer te worden. Dat zit zo: als 19-jarige student medische biologie raakt Heidinga door het album A Love Supreme van John Coltrane betoverd door jazz. Hij koopt een saxofoon en begint met spelen. Maar om daar nou zijn brood mee te verdienen? Hij zet zijn studie voort en gaat als neurobioloog aan de slag in een Duits laboratorium waar hij onderzoek doet naar de hersenen van ratten en het hart uit dode muizen snijdt. “Hartstikke interessant, natuurlijk,” zegt Heidinga. “En ik ben ook ambitieus. Maar dit was niet wat ik wilde.””
